Op deze foto zit ik rustig te lezen met mijn voeten in het stromende water van de Our. De kinderen zijn verderop in de weer met stenen. Het was vlak voordat het op de camping twee weken ging regenen. Heerlijk ontspannen, alsof het altijd zo zou blijven.
Naast ons stond een gezin met een puberdochter. Ze verveelde zich. Het enige dat ze leuk vond was haar haren wassen in de rivier. Ze riep uitbundig: ‘Je haar gaat ervan glanzen!’ Ik glimlachte, knikte. Daarna las ik verder in het boek ‘When all hell breaks loose’.
Cody Lundin vertelde dat je niet zomaar water uit een rivier kunt drinken. Opstroom kan er namelijk een rottende koe liggen. Ik las over bacteriën, virussen en schimmels. Ik keek op naar het meisje dat haar hoofd onderwater hield. Ik dacht: zal ik haar dit voorlezen? Maar ze keek zo opgewekt toen ze weer boven water kwam. Ik las verder over huis-tuin-en-keukenmiddeltjes waarmee je water kunt zuiveren zodat je het veilig kunt drinken. Cody is niet het type dat geld verdient door jou bang te maken met doemscenario’s (je kent die types vast wel).
Het is een heerlijk boek voor op de camping. Het gaat over wat je als familie nodig hebt om rampen te overleven. Het gaat over lichaamstemperatuur, voeding en hydratatie. Maar een ander belangrijk onderdeel is psychologie. Weten hoe je voorbereid kunt zijn, weten wat in het leven belangrijk is. Weten hoe je midden in een ramp helder en ontspannen kunt blijven. Maar vooral: vertrouwen op eigen kracht. Ik had het eerder willen lezen. Dat had me een hoop stress gescheeld, die eerste jaren.
De volgende dag begon het te regenen op de camping. Maar door het lezen van dit boek was ik voorbereid.
Lees ook mijn columns op https://www.trudyvanrooij.nl/category/columns/